Gazeteler arasındaki rekabet büyüyor. Önce sayfa sayıları artırıldı, sonra ekler çıkartıldı, yakın günlerde de televizyon ekranlarında tartışmalar başlatıldı.

Aslında bir tanıma göre gazete günün olaylarının beyaz kağıtlara yazılarak okura sunulmasından ibarettir veya gazete haber demektir.

İletişimin artmasıyla birlikte sayfalar gazetelere yetmez oldu. Güçlü yayın kuruluşları önce sayfa sayılarını artırdılar, bazıları değişik saatlerde baskılar yaptı.

Reklam haber dengesine önem verenler sayfa sayılarını artırdılar. Otuz, kırk sayfa çıkanlar oldu. Bol sayfalar yeni teknolojilere gereksinim yarattı, bazı gazeteler bütün halinde çıkarken bazıları özel bölümler açtı.

Gazetelerin reklam ve muhteva yönünden güçlenmesi sonucu ekler gündeme geldi. Önce hafta sonlarında özel ekler verildi. Magazin ağırlıklı bu ekler, başlangıçta ilave gazete satışı da sağladı.

Reklam ajanslarının eklere ilgi göstermemesini izah etmek oldukça güçtür. Ancak bu olgu bize özgü değildir. Batı ülkelerinde de benzerlik vardır.

Gazetelerin ekler vermesi dergicilik alanında bunalım yaratmış, bu yüzden bazı Avrupa ülkelerinde yıllardır tiraj rekorları kıran dergiler birer ikişer kapanmaya başlamıştır.

Gazetelerin temel girdisi satış ve reklamdan sağlanmaktadır. Sayfa sayılarının artışı gazetelerde sütun santimetre kare olarak ilan miktarını artırırken reklam gelirlerini aynı oranda yükseltmemiştir.

Bu çok tehlikeli bir gelişmedir. Öncelikle afişe fiyatlarla reklam verenler aldatıldıklarına inanmaya inanmaya başlamışlardır, reklam ajanslarının komisyonları düşmeye başlamış, reklam pazarlaması için çalıştırılan personnel mali yükümlülüğü artırmıştır.

Okurun her istediğini karşılamak elbette güzeldir, yeter ki ; bunun ekonomisi olsun, aksi takdirde reklam sayfaları artarken, gelirler yeterince artmayacak ve gazete üretimi pahalı, satışı ucuz bir mal haline gelecektir.

 20 Ekim 1992