Gazetecinin Gazete Sahibi Olması

İnsanlar sahibi oldukları kuruluşlara kendi özelliklerini yansıtır. Yönetim kadrosu veya işletme kuralları kuruluşun sahibine göre düzenlenir. Öyle olunca da gazete sahipliği çok önemli hale gelir. Bir yayın organının politikası veya çalıştırdığı insanlar hep sahibine göre seçilir.

Aslında bir gazetecinin gazete sahibi olabilmesi kolay bir iş değildir. Mesleğe başlayanlardan kimse ilerde gazete sahibi olmayı pek düşünmez, gaye iyi ve okunan bir yazar olmaktır. Bu gazeteciliği sevenler için yeterlidir. Ancak ekonomik koşullar bu yargıyı zamanla değiştirdi ama yine de gazetecilerin gazete sahibi olmaları pek gerçekleşmedi. Çünkü işadamı olma özelliğini taşıyanlar daha kolay yoldan para kazanabilecekleri başka işleri tercih ettiler.

Mesleğin ilginç bir yönüde meslekte çalışanların kendi içlerinden çıkan gazete sahiplerini benimsemedikleridir. Nitekim belki de bu yüzden Kemal Ilıcak bizim yokuşta patrondan çok gazeteci özelliğiyle yaşadı. Bugün de Hürriyet ve Sabah dışında kalan gazetelerin sahipleri meslek dışından gelmiş kişilerdir. Erol Simavi ve Dinç Bilgin babadan kalma mesleği sürdürmekte ancak gazetelerini büyütme yolunda ellerinden geldiğince çalışmaktadırlar.

Gazete sahipliği çok önemli bir iştir, bu sebeple gazete sahibine imtiyaz sahibi gibi önemli bir sıfat verilmiştir. İmtiyaz sahibi yayın müdürünü seçen kişidir, yayın politikasında söz sahibidir, birlikte çalışacağı insanları seçmese de onların kadrolaşmasında daima etkin olacaktır.

Ancak gazete sahiplerinin yayın politikalarını kendi işlerine, alet etmeleri affedilemez bir hatadır. Bugünlerde maalesef böyle olayların yaşandığını biliyor ve endişelerimizi sırası geldikçe söylüyoruz. Çünkü böyle bir yayın politikası halkın yanlış bilgilendirilmesi anlamına gelmektedir. İster yazılı, ister görsel basın olsun hiçbir yayıncının kendi yararına yapmaya hakkı yoktur.     

13 Nisan 1993